FİLİSTİN'DE ÇOCUK OLMAK

Küçük çocuk elinde rengarenk misketleriyle köşeden döndü, bu gün dünden daha fazlaydı misketleri şansı yaver gitmişti. Eve giden sokağı döndüğünde arkada kulakları sağır eden bir gürültü koptu, korkuyla birden yerinden zıpladı,yere düştü avucundaki misketler dağıldı etrafa kalbi yerinden çıkabilirdi, arkaya geldiği yöne baktı, toz bulutu yükseliyordu sirenler çığlıklar koşuşturmaca. Az önce bahçesinde oynadıkları caminin bulunduğu alandı toz bulutunun yükseldiği yer. Arkadaşlarını merak etti onlar oyuna devam etmişlerdi. Bir anda kararını değiştirdi arkadaşlarının görmek istedi onların iyi olduklarını öğrenmeliydi. Tam adımını atacaktı ki annesi çığlık çığlığa ona sarıldı Ve ağlamaya başladı. eve gittiler, siren sesleri gece boyunca devam etti.Uyuyamadı gece gözüne uyku girmedi.

Sabah olmuştu babası eve geldi. Gözleri dolu doluydu babasının bu kadar yaşlandığını fark etmemişti, saçarlı beyazlamıştı bir gecede,alnı kırışmış,kaşları çatılmıştı,her zaman gülümseyen gözler hep yere bakıyordu,Soramadı babasına ne olduğunu,uyumadı babası,konuşmadı da,gözleri uzun uzun dalıp gidiyordu çok uzaklara.

Bomba diyorlardı bu gürültünün adına,gök gürültüsünden korkardı hep ama bu ondan daha korkutucuydu,sokağa çıkmasını yasaklamıştı annesi pencereden bakıyordu dışarıya,telaşlıydı insanlar bir aşağı bir yukarı koşuyorlardı her bomba sesinden sonra ağıtlar yakılıyordu.Canı sıkıldı çocuğun arkadaşlarını hatırladı onlarla oynamayı özlemişti,oysa hep kapıya gelirlerdi onu da çağırırlardı oyuna,galiba bütün anneler anlaşmıştı çocuklarına sokağa çıkmama cezası vermişti,kızdı kendine hep oyun vardı aklında,

Ertesi günlerde yine duydu çocuk aynı sesleri daha uzaklardan, artık alışmıştı aniden ortaya çıkan gürültüye siren seslerine annelerin çığlıklarına ama alışamamıştı sokaktan ve arkadaşlarından uzak kalmaya.

Kavonoza koyduğu misketlere baktı oysa ne çok sevmişti onları yoksa bu yüzden mi oluyordu bunlar,çok sevinmişti hem de çok, onları avucuna aldığında rengarenk yuvarlakların büyüsüne kapılmıştı. belki daha az kazansaydı daha az şanslı olsaydı,olmazdı böyle bomba dedikleri şey patlamazdı belki,babası yine gülümserdi her zamanki gibi harçlık verirdi okşardı saçarlını, küsmezdi arkadaşları ona,oynarlardı yine,bu sefer hep arkadaşlarının kazanması için uğraşırdı.

İlgisizce baktı çocuk misketlere,artık eskisi kadar büyülü görünmediler gözüne,onları kazandığı günden beri babasının yüzü gülmemişti gelmemişti arkadaşları bir daha kapılarına,eline aldı misketleri, onlardı tüm bu olanların sebebi, fırlattı hepsini sinirle, dağıldılar etrafa, her biri bir tarafa….

Güneş

Güneş her gün alkışı hak eden bir heybetle doğuyor
ama kimse alkışlamıyor

Sonra o da küsüyor ve gözden kayboluyor

Giderken
İnsanlara mehtabı hediye ediyor

Ertesi gün unutuyor vefasızlığımızı

Tekrar doğuyor

Tekrar küsüyor

Tekrar tekrar unutuyor

Bu böyle sürüyor….

Ben yorgunum, Herkes yorgun...

Zaman hiç durmaz tıpkı bir akarsu gibi hızlıca, yalnızca varacağı yöne akar ,aldırmaz  sana umursamaz, tökezlediğinde ayakların, seni beklemez ,sen zamanını içindesin o senin varlığının dışında çünkü, saniyeler dakikalara dakikalar saate dönüşür saatler güne günler aylara dönüştüğü gibi…

Acımasızdır her zaman kısıtlıdır,hep tek kullanımlıktır aldığın nefes kadar kısa

Doğduğun zamanı hatırlıyor musun bir söz vermiştin hani,bir çok söz verdik ya neyse!nerede olursan ol kuralları asla çiğnemeyecektin! asla zamanın ötesine geçmeyecektin!bunları neden düşünüyorum şimdi,kendimi yoruyorum, ne gerek var ki? Ama hep sorular,ben cevaplamaktan kaçtıkça etrafımı sarıyorlar.

Asık suratlar,memnuniyetsiz insanlar,sokak başında bekleyen kara kedi, hep kasveti davet ediyorlar.

zihnime,uzaklaştırmak istiyorum ayağım takılıyor ah bu taşlar…

İş çıkışı, yine korna seslerinden şehrin akordu bozuluyor,ne tür bir yarışta olduğunun ayırdına varamamış insanlar koşarken çarpıyor birbirine,arkalarına bakmadan devam ediyorlar gittikleri yöne,kim kimi kovalıyor kim kaçıyor,kim kör kim ebe,,

otomobiller,kaldırımlar, duraklar,en çok da çocuklar şaşırıyor buna

Bugün dünden daha yorgun, ben yorgunum ama herkes yorgun,

Dolmuş yine dolmuş,ben dolmuşum herkes dolmuş

Kalabalık kokuyor burası,camdan dışarıya bakıyor bir çift göz,Başımı yaslıyorum yağmur damlalarının ıslattığı cama, gözlerimi kapatıyorum otobüs sarsılıyor, yasladığım pencere çarpıyor başıma....

Ben uzaklaşıyorum,ruhum uzaklaşıyor bana,

sarılıyor omuzlarımdan beni çekiyor karanlığına...

CNR EXPO KİTAP FUARI

Yeşilköy' de bulunana CNR expo fuar merkezinde 1-9 mart tarihleri arasında gerçekleşen  kitap fuarını kitap

  severler mutlaka duymuştur.Ben de fuarın son gününde oradaydım,Bir çok farklı yayın evinin stantları 

arasında dolaşırken gelmeden önce alacağım kitaplara dair program yapmadığım için biraz kafam karıştı,ilginç 

kapaklı rengarenk kitaplar, hepsini birden almak istedim.Fiyat bakımından da oldukça uygundu.Hafta sonu ve 

fuarın son günü olması dolayısıyla kalabalık fazla ilgi yoğundu.Kitaplarla örülü labirentte öyle kendimi 

kaptırmışım ki yorulduğumu çok geç fark ettim.Kitaplardan farklı olarak 1000 lik 500 lük 260 lık parçalı yapbozlar satan stanttan bende bir tane aldım.

Bir hafta sonu da böyle bitti..Şimdi nisanda yine aynı yerde gerçekleşecek kırtasiye fuarını heyecanla bekliyorum...

bunlarda benim payıma düşenler

Ustam ve Ben

Elif Şafak ismini o meşhur kitabı Aşk ile duymuştum pembe kapağıyla yolda otobüste herkesin elinde bu kitap mutlaka okunmalı izlenimi veriyordu,ve zaten çoğu kişi de okumuştur da,

 benimde bir gün elime geçti bakalım herkesin dediği kadar güzel mi ve ne anlatıyor?

Ama iki sayfacık falan okuya bildim nedendir bilinmez artık ruh halim nasıldı,  okumaya elverişli bir zamanda mı değildim, bilmiyorum...kitabı bir daha elime almadım,ve hala da okumuş değilim,

Geçtiğimiz nisan ayında ''Şehrin aynaları'' kitabı elime geçti,ön yargıları bir kenara bıraktım ve açtım okudum, okudum okumasına ama hala kitapta ne anlatıldığını düşünüyorum hala düşünüyorum, süslü cümleler hayal edilemeyecek düşsellik, yani gerçeklikten kopuk soyut roman demek istiyorum. Biz anlamadığımızda yazar o derece değerli oluyor zannımca..

Mezuniyet deyince ilk aklıma kıyafet geliyor o gün özel mezun oluyorsun özel bir elbiseyle kapatmak lazım bir dönemi yeni bir başlangıç için ve hep hayalimde mor bir elbise üzerimde,''Ustam ve Ben'' kitabının kapağı da mor insanın eline alıp bir çırpıda okuyası gelecek cinsten,üzerinde de kitabın kahramanlarında Çota'nın tasviri,Çota baş kahraman ve Sinan'ın çıraklarında Cihan'ın o çok sevdiği,aşklarını dertlerini yalnızlığını paylaştığı fili.Kitapla birlikte eğlenceli sürükleyici bir tarihi yolculuğa çıkıyoruz ve tarihi şahsiyetlerle tanışıyoruz başta Osmanlı Sultanları ve en Önemlisi günümüze değin harika mimarisinin konuşulduğu Osmanlı mimar başısı Sinan,

Anlatımı kurgusu harikaydı ve üç gün gibi kısa bir sürede bitirdim.

Bu kitapla birlikte Elif Şafak'ın kitaplarına olan ön yargım kırıldı kırılmasına ama Osmanlı padişahlarını sarhoş ve harem düşkünü olarak anlatması da neyin nesi! 

Türbelerin inşa edilmesi hakkında söyledikleri,bir yere türbe kurulurken araştırılıp o şekilde kuruluyordu efendim böyle dini konularla alay etmesi de hoş değildi, 

Siz de okuduysanız eğer kitap hakkında düşüncelerinizi öğrenmek hoşuma gider

Arş'ın Gölgesindeki Genç

Bence en iyi hediye kitaplardır pahası az değeri büyük türden,

benim de doğum günü hediyemdi bu değerli kitap,

 nicedir öğüt almamıştım kimseden, ve sevmemde bilgelik taslayanı,

ama kitaplar yüzüne vurmaz hatalarını 

kibirlenmez ders verirken 

yalnızca ister iyi olmanı,,,

Peygamber efendimiz dönemindeki gençler anlatılmış

 ve günümüzdeki  örnek alınacak gençlik ,

Bu kitap,bizi yakamızdan silkeleyip kendine getiriyor adeta unuttuklarımızı hatırlatıyor,

uykudan uyanmamızı diliyor.

UYKUYU İSRAF ETMEYEN GENÇLERDEN OLMAK ÜMİDİYLE

Size kitaptan seçtiklerim ise şöyle;

O ne mübarek gençtir! Hazinesinde anne duası,baba memnuniyeti vardır.O,annesinin rızasını elde etmeyi diploma sahibi olmak olarak görür.Babasının rızasını,ondan alacağı harçlıktan daha değerli bilir.O;hayatın çetin yollarına koyulduğunda cebinde harçlığı,dosyasında diploması,arkasında destekçisi olmasa bile kendisini yalnız hissetmez.O güçlü bir hazırlıkla çıkmıştır yoluna.Meleklerin en çok amin dediği ana baba duasına malik olarak çıktığı yolunda yüzü hep gülecek,bereketi hiç eksik olmayacaktır.

Yolda yürürken,yatakta dinlenirken,masada yemek yerken,sahada spor yaparken,denizde yüzerken;gözün gördüğü,kulağın duyduğu her yer kulluk için tahsis edilmiş yerlerdir.Yeter ki insan orada nefes alsın,görsün,duysun.

Kulluk haccetmek ise eğer,hac;evden çıkıp Mekke yollarına düştükten sonra Kabeyi görene kadar değil,dünya hayatını terk edene kadar süren bir heyecan ve etkidir.

Zevklerin esaretinden kurtulamayanların varacağı akıbet,o zevkleri putlaştırmaktır.Bu putlaştırmanın sembolik nesneler üzerinde olmadığına kimse aldanmamalıdır.Ebu Leheb'in taştan oyduğu bir put şimdi teknolojik bir alet olarak masamızın üzerinde durabilir.Üzerinde uyuduğumuz yastığımız putumuz haline gelebilir.Gördüğüne takılıp kalmış bir göz,oluşturduğu tiryakilikle bir tür puta takılmış olabilir.

Selam ve Dua ile....

VE DAĞLAR YANKILANDI

İki kitap arasında kalmıştım,ikisini de almak istiyordum lakin sadece bir kitap alma şansım vardı,fiyatı daha uygun olandan yana tercihimi kullandım,Elif Şafak'ın ustam ve ben kitabına karşılık Khaled Hosseını'nin ''Ve dağlar yankılandı'' kitabını seçtim.Bu yazarın daha önce elimden düşürmeden bir çırpıda okuduğum iki muhteşem kitabı Uçurtma Avcısı , Bin Muhteşem Güneş'in hayatımda önemli bir yeri var.Böylece elimde yeni kitabım ve gülümseyen yüzümle kitapçıdan ayrıldım.

''Doğru ve yanlış kavramların ötesinde uzanan bir toprak var.Seni orada bekleyeceğim.''Mevlana'nın sözleriyle başlıyor,,,Kitabın arka kısmında, Peri ve abisi Abdullah'ın hikayesinin bu kitabın sonuna kadar devam edeceğini vadeden bir yazı vardı.Çünkü belli karakterlere yoğunlaşmış romanları severim.Biraz da buna güvenerek başladım okumaya,ama umduğum gibi devam etmedi bir sürü karakter ve bir sürü hikaye romanı karmaşık ve anlaşılmaz bir hale gelmesine neden oldu.

Başta yan karakterler olarak düşündüklerim kimi yerde kahramanlar oldu,ve sürükleyici olmaktan çok takibi zor bir hikayeye dönüştü.Çoğu kez yazarın diğer kitaplarıyla benzer sahnelerle karşılaştım ve aynı yazardan farlı roman tadı arayışındaki beni hayal kırıklığına uğrattı bu nedenle uzun zamandır hala bitirebilmiş değilim ve ne zaman biter de yeni bir kitaba başlayabilirim diye sayfaları sayıyorum.

Bu kitabı okuyup benden farklı düşünenler vardır mutlaka onlarında yorumlarını öğrenmek isterim...

söz tükendi

yazılacak çok şey var

binlerce kelime

bunun için hazırlar

konuşmak

buna

dermanım yok

cümleler

içe içe geçmişken

bütün karmaşalar

beni bulmuşken

artık çok zor