ilk öğretmenlik deneyimimi afacan yaramaz bir o kadar sevimli minik öğrencimle bugün başlamış oldu..
Ödev kağıdındaki problemlerin toplama işlemi olduğunu anlayınca, soruyu okumadan önüne çıkan rakamları toplayıp, kurnazlık ettiğini düşünen yaramaz.
Ders esnasında oturduğu yerde diken varmış gibi yerinde
duramayıp, hop oturup hop kalktı, beni ilk günden çileden çıkardı diyebilirim hem de çok eğlendim…böyle bi
sınıf dolusu afacanla uğraşmak zorunda olan sınıf öğretmenleri aklıma geldi.
Şimdiki afacanlar annelerinden yüz bulamasalar elbette böyle
olmaz,şimdiye kadar bir dediği iki edilmemiş,her istediği gerçekleşmiş
olunca,söz dinlemez,yerinde duramaz çizgifilmin karşısından kalkamaz olmuş
çocukcaz..
en başta annesi
sözünü dinletme konusunda kararlı olsaydı böyle atraksiyonlara gerek
kalmazdı…aslında suçlamak değil yani anneler evlatlarına tabi ki kıyamaz
ama çocuğu öçülü bir
şekilde davranmak, kaldıra bileceği sorumluluklar
vermek, bu sorumlulukları yerine getirdiğinde ise ödüllendirilmek en iyisi
Ve hem onun ileriki hayatına bir hazırlık niteliğinde olur
hem de karşısına çıkabilecek güçlükler karşısında hemen pes etmeyip, mücadele
etmeyi öğrenir…
Bir ara pes ettim, kara kara düşünmeye başladım …
Okusun diye peşin de koşturdum olmadı, türlü dalaverelerle
benden kurtulup yerleşiverdi, çizgi filmin başına …
evin iki numaralı haylazı da üç yaşlarında bir ara içeriye
geldi beni güldürdü gitti =)
eğlenmediğimi söyleyemem afacan pes edinceye kadar gitmeye
devam edicem ….
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder